(Άτιτλο) #10

Στα σύνορα κατοικούν οι νεκροί των
και αυτοί που αύριο θα γεννηθούν

Στη σημαία ακούς τη φωνή των 
όσων αρνήθηκαν να σκλαβωθούν




2024 

03/08/2023

Και κάπου εδώ το ταξίδι της ποιήσεως τελείωσε για εμένα, ένα ταξίδι που κράτησε 19 χρόνια, από το 2003 έως και το 2022. 


Ευχαριστώ από καρδιάς όλους τους επισκέπτες και αναγνώστες του παρόντος ιστολογίου καθώς και όλους εσάς που αποκτήσατε τη ποιητική μου συλλογή "Ατέλειες Νοημοσύνης (Εκδορές Ποίησης)" που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Όστρια.


Για όποιον ενδιαφέρεται να αποκτήσει το βιβλίο μπορεί να επισκεφτέι το σύνδεσμο: "Ατέλειες Νοημοσύνης (Εκδορές Ποίησης)".  



Σας Χαιρετώ! 

Ιφιγένεια Δεριζιώτη



•  •  • 

(Σκέψεις) #26

Δεν ξέρω που πας όταν πεθαίνεις,

πάντως όταν γεννιέσαι πας στη κόλαση...


2022

Τέλος

                       
Τα φθινοπωρινά πρωϊνά απ' όλα ζηλεύω 
Ωσάν μετάξι σκεπάζουν τις πλαγιές οι νεφέλες
Νοτισμένο με δάκρυ αυγινό ειν' το σώμα της Μάνας
Αγκαλιά με τους νάρκισσους ένα ύστατο χάδι
Νυμφεύεται απόψε η Κόρη στον Άδη 
                      
Τα φθινοπωρινά πρωϊνά απ' όλα ζηλεύω 
Όπου κυκλάμινα ανθίζουν στων Αθανάτων τα στήθη
Ξεδιψούν οι αιώνες στου χρόνου τη παυσίλυπη κρήνη
Οι πνοές κεντημένες με της Μοίρας το νήμα
Της βροχής η στοργή συντροφεύει το μνήμα

Τα ξυπόλητα παιδιά απ' όλα ζηλεύω
Στροβιλίζουν χορεύοντας τους δακτύλιους του Κρόνου
Κυνηγούν το μεράστρι μ' ένα άρμα από κύματα
Στην Ιθάκη ξηλώνουν και πλέκουν τις μνήμες
Ποιός γερνώντας δε πόθησε ξανά τις Σειρήνες ?

Τα ξυπόλητα παιδιά απ' όλα ζηλεύω 
Συλλέγουν κοχύλια απ' του δρόμου τ' απόνερα
Στων Τιτάνων τις μάχες ξύλινα άστρα ιππεύουν
Στεφανώνουν με αίμα και στάχτες τη δύση 
Ποιός σεβάσμια της ποιήσεως τα μάτια θα κλείσει ?



2022






(Άτιτλο) #9

 

Ποιός κατάχαμα γκρέμισε 

απ' τον έναστρο χώρο,

τον υιό της Ηούς 

τον λαμπρό Εωσφόρο ?



2022

Φλοίσβος

 Καιρός να σ' αποχαιρετίσω

παιδική μου μνήμη

της νιότης μου χαμένη καρτερία

τα στήθη δε στάζουν, στέρεψαν 

Μέσα στη νύχτα

υφαίνω θάλασσες 

ένα χάρτινο να πλεύσει "αντίο"

Ξέμεινα τώρα με τ' αποτσίγαρα 

ξυπόλυτη μνήματα να νανουρίζω 




2021  

Πόλεις

Άκουσε πως κελαηδούν
τα πουλιά μες στις πόλεις,
με τις φωνές των νεκρών 
ξαποσταίνουν στα σύρματα

Με λευκόπτερες μνήμες 
τα μαλλιά σου χαϊδεύουν,
στη σιωπή νεοσσεύουν 
τα φεγγάρια του Πλούτωνα

Κοίταξε πως πετούν 
τα πουλιά μες στις πόλεις,
σπινθηρίζουν σαν άστρα
στων αιώνων το σύθαμπο 

Με χρυσοκέντητα δειλινά
το κορμί σου αντικρίζουν,
στην άβυσσο νανουρίζουν
τα όνειρα μιάς Ιθάκης






Νεοσσεύω = επωάζω/ εκκολάπτω

Σύθαμπο = σούρουπο 




2021