Σέλας

Κάθε ξημέρωμα ρωτούσα επίμονα 
να μου πεις για το φεγγάρι 
το πνεύμα της Φύσης της Ελεούσας,
της αρχαιότερης από τους αρχαιότερους Θεούς
την θηλυκή αρχή του Κόσμου 
την σελασφόρο Νύμφη 

Μπορείς να την αντικρίσεις 
γύρω από το πεπερασμένο σου -εγώ-
να χορεύει με φρενίτιδα
στην αιώνια ελλειπτική τροχιά της,
αμυδρά να διακρίνεις στην αλμύρα της θαλάσσης 
την αντανάκλαση του φολιδωτού κορμιού της 

Πορφυρή ήταν η Άβυσσος που την κυοφόρησε
όπως ένα Αυγουστιάτικο δείλι 
καθώς στου χρόνου το ηλιοβασίλεμα όλοι οδηγούμαστε,
ο νεκυαγωγός χρόνος πάντα παλαιός
στην σύγχρονη ροή του 
σιωπηλός χορευτής παραπαίει αυτιστικά
στην ηχητική περιοδικότητα των δίσημων δεικτών

Αποκαλύπτει ο χειμώνας 
τους σχηματισμούς της Φύσης 
στην κοιλάδα των εκλειπόντων λύκων
σεργιανίζοντας επάνω σε λευκά οστά,
μόνο τα σύννεφα δίνουν μορφή στην απεραντοσύνη
αγγίζοντας τον έναστρο φωτισμένο θόλο 
τα ιερά σκηνώματα εναγκαλίστηκαν από την ανίερη φθορά
στα απομεινάρια του Θεού
μόνο ο Ουρανός βασιλεύει 

Γιατί παιδί μου 
στον Παράδεισο δεν μένεις μόνημα 
απλώς ξεφεύγεις από την Κόλασή σου 
και μετέπειτα και αυτός γίνεται 
ένα διατηρητέο απείκασμα 
μιάς νοσταλγίας αλλοτινής
αφήνοντας πίσω του μονάχα 
τους γκρίζους σκύλους 
και τα κοράκια της πόλης 


- σελασφόρος = ακτινοβόλος / φεγγοβόλος
- νεκυαγωγός = αυτός που oδηγεί τις ψυχές στον Άδη
- απείκασμα = ομοίωμα / είδωλο
- αλλοτιονή = χαρακτηριστικό μιάς παλαιότερης εποχής 


2020