Ποτέ δεν θα μαζέψουμε ξανά
δακρύλουστα άνθη
από τα λιβάδια της σιωπής
μα θα ξεριζώσουμε πάνινες κούκλες
από την κράνα της Γαίας
για να στολίσουμε
το κοιμητήριο της αθωότητας.
Ο Ήλιος καψάλισε όλα τα όρνεα
που έπλεαν στα σωθικά του
και έλιωσε τον ουρανό
οι αστερισμοί κατρακύλισαν στο Χάος
και ο γαλαξίας ξηλωμένος
βυθύστηκε στη θάλασσα.
Το γήρας του ψαριού
κολυμπά κυκλικά
μέσα στη γυάλα
χαζεύοντας τις στάχτες
του κορμιού μιάς πεταλούδας
που θυσιάστηκε στο τεχνητό φως.
Στην μπαλωμένη λησμονιά ενός παιδιού
ουρλιάζουν κάποια κουρδιστά παιχνίδια
και το παιδί αμνήμον τώρα
στην αγκαλιά μίας καρέκλας χωρίς άκρα
ανήμπορης να αγγίξει
τους ασθματικούς τοίχους
ολισθαίνει προς τις σκιές
ενός πεπερασμένου χρόνου.
2007