Θυμάμαι παλιά χειμωνιάτικα απογεύματα
που βαδίζαμε πλάι στην θάλασσα
που βάζαμε κοχύλια στο αυτί
για να ακούσουμε τα μυστικά των χαμένων κουρσάρων.
Ανεβαίναμε στα βράχια
κοιτούσαμε στο βάθος του ορίζοντα το ηλιοβασίλεμα
και ακούγαμε τα τρελαμένα κύματά της.
Θυμάμαι παλιά φίλους στο σπίτι
το δείπνο να ετοιμάζεται στην κουζίνα
και το ημερολόγιο να αναγγέλει την γιορτή
να γελούν, να πίνουν, να τραγουδάνε.
Θυμάμαι που πήγα να αποχαιρετήσω έναν από αυτούς
όλοι οι φίλοι ήταν μαζεμένοι πάλι στην "αλάνα της μνήμης"
με λευκούς κρίνους στα χέρια...
2006