Φωνές...φωνές από πλήθος ανθρώπων
φασαρία μέσα στα σωκάκια των ήχων χωρίς αρμονία,
μία κιθάρα κοιμάται στο δωμάτιο.
Φασαρία με ανούσιο περιεχόμενο
ενοχλεί μία από τις αισθήσεις μου,
η ψυχή απελευθερώθηκε από τον υλικό της κόσμο
προσπαθεί να σκαρφαλώσει
στα ντουβάρια των νεφελόσκεπων κάστρων
για να αγγίξει τις επάλξεις των αγγέλων.
Το δωμάτιο κλειδωμένο
το σώμα χαζεύει ξαπλωμένο στον καναπέ
την κίνηση των υποτιθέμενων συννέφων
πάνω και έξω από το ταβάνι.
Σιωπή μέσα στα σωκάκια των ήχων
χορδές σπάνε βουβές
ήχοι που πιάνουν μόνο τα μάτια.
Το σώμα περισυνελέχθη
και τοποθετήθηκε μέσα στο σύνθετο,
εκεί δειπνούσε ο χρόνος, οι αιώνες...
ενώ τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα της ώρας
πίνανε ζεστές αναμνήσεις σε πορσελάνινο σερβίτσιο.
Στους τοίχους κρεμόντουσαν σώματα
όλα τους συλλογές από την φθορά και την απόγνωση,
περισεύματα συναισθημάτων
και χαμένης αυτοκυριαρχίας εις αυτών.
Ήταν καρφωμένα με λεπτές βελόνες
κρατώντας συντροφιά σε μία συλλογή με πεταλούδες.
2006